πανσθενουργόφωτος

-ον, Μ

αυτός που φωτίζει με μεγάλη δύναμη («πανσθενουργόφωτον ἄφθιτον σέλας», Δαμασκ. Ι.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < πανσθενουργός + -φωτος (< φῶς, φωτός), πρβλ. ετερό-φωτος].